Rat za nezavisnost između hrvatskih katolika i srpskih pravoslavaca 1995. godine doveo je do jezivih efekta i ožiljaka na celokupnom stanovništvu Hrvata i Srba. Njegovi efekti su vidljivi do danas.
Srpska i hrvatska deca ne idu zajedno u razred. Iako pohađaju iste škole, njihova nastava se održava u različito doba dana. Toliko da je hrvatskoj deci onemogućeno da se sastaju i da komuniciraju sa srpskom decom. Službena školska politika Hrvatske propisuje da sve lekcije treba da se predaju na dva različita jezika i da se koriste i latinično i ćirilično pismo.
Ranije su se političari slagali oko očuvanja prava i zaštite kulturne manjine Srba, ali i hrvatska i srpska deca vide stvari drugačije.
Iako hrvatska vlada ulaže nešto malo napora da očuva prava manjinskih Srba u delovima naroda, i dalje obe zajednice doživljavaju jedna drugu izdajničkom i reaguju neprijateljski ili ignorišu jedna drugu, utičući na isti način i na decu.
Nedostatak dijaloga između njih u tolikoj meri je uticao na srpsku decu u Hrvatskoj da ih zapravo tretiraju kao pripadnike manjinske grupe i često ih gledaju s visine ili sa mržnjom.
Od diskriminacije u školi do drugačijeg tretmana na javnim mestima, srpska deca se suočavaju sa teškim vremenima za druženje sa hrvatskom decom, iako se čini da je to težak zadatak i na radaru, daleko od idealne, svetske situacije. Pošto su razdvojeni na osnovu etničke pripadnosti, hrvatska deca imaju više prednosti u odnosu na srpsku decu dok su u školi, a deca takođe biraju da rade stvari odvojeno. Cela situacija je posledica mirne reintegracije istočnog dela Hrvatske, koja je formalno okončana 1998. godine.
Ova segregacija čini da se srpska deca osećaju duboko distancirano i drugačije od hrvatske dece. Toliko da neki Srbi više vole da ne pohađaju časove u dve različite smene dok su u školi.
I institucije i ljudi rade za sebe. Ali to što su manjina promenilo je to da Srbi budu diskriminisani od strane Hrvata.
Comentários